Aleksander Macedoński -Wielki (356-323).Legendarny Bojownik i Genialny Władca Świata

                                Aleksander Macedoński-Wielki (356-323) Legendarny Bojownik
                                                            i Genialny Władca Świata
                                I invite you to read my blog "Aleksander the Great Macedonian
                                   Legendary fighter and genius ruler of thi world"
                                 Mes Amis je vous invite a lire mon blog "Alexandere le Grand
                                 Macedonien.Combatanttant Legendaire et dirigeant de genie
                                                                      du monde"
                                 Ich lade Sie ein, meinen Blog"Alexander der GroBe Macedonier.
                                 Legendarer Kampfer und brillanter Herrscher der Welt zu lesen
                                 Ti invito a leggere il mio blog "Alessandro Magno Macedone.
                                 Combattente legendario e genio sovrano del mondo"



                                                                       

Legendarny bojownik Aleksander-Wielki

Powiem Państwu szczerze, że kiedy byłem w wieku szkolnym przeczytałem wszystko co udało się dostać w szkolnej bibliotece o tym gwiazdorze starożytności oraz szlachetnym i bardzo przystojnym człowieku. Dla mnie on był idolem  męskiej odwagi i elegancji. Mało tego  osobiście całe życie brałem  przykład z jego charakteru bojownika, człowieka honoru, wielkich umiejętności, ogromnego szacunku do ludzi oraz siły lidera i przywódcy. Od swojego ojca Króla Macedonii Filipa II odziedziczył cechy władcy, a od matki Olimpias cechy mądrości i szlachetności. Od dzieciństwa Aleksander zawsze był lubiany przez  wszystkich, a w zabawach z rówieśnikami zawsze był górą. Filip II zauważył, w oczach syna błysk prawdziwego bojownika i przywódcy. W związku z tym postarał się dla niego o najlepszych nauczycieli w dziedzinach polityki,ekonomii,dyplomacji, filozofii, astronomii oraz sztuk i taktyki wojennej. Wśród wybitnych profesorów Aleksandra był wielki filozof wszystkich czasów Arystoteles, który był dla Aleksandra i nauczycielem i prawdziwym przyjacielem. Arystoteles nauczył młodego Aleksandra filozofii, astronomii, logiki i kreatywności myślenia. Aleksander z wielką motywacją uczył się, żeby  poznać sekrety maestro.Arystoteles ocenił jego oddanie naukom i zrobił wszystko żeby  szybko przekazać mu jak największą ilość wiedzy na temat logiki myślenia i praktycznego działania. W przyszłości pomogło mu to w działaniach gospodarczych i wojennych. Ojciec widząc ogromne postępy syna w nauce i sztuce wojennej zaczął od najmłodszych lat przygotowywać go do przejęcia władzy  w związku z tym, że miał wielkie obawy o swoje życie. W wieku 13 lat za wielkie osiągnięcia w nauce na urodziny dostał od ojca wymarzoną nagrodę konia, którego nazwał Bucyfałem, Ukochany,wierny koń towarzyszył mu niemal do końca jego wyprawy do Azji. Już w młodym wieku ojciec celowo zabrał syna na wielką wyprawę wojenną, która odbyła się pod Cheroneją w roku 338 p.n.e., gdzie  nastąpił  sprawdzian jego umiejętności wojennych i dowódczych. Obawy Filipa II o swoje życie były nie bez powodu. W 334 roku p. n.e. Filip II został zamordowany brutalnie przez spiskowców Pauzaniasza. Władzę  po ojcu objął młody Aleksander, który miał ambicję  nie tylko kontynuować jego politykę ale także znacznie poszerzyć granice swojego imperium. Warto oddać  hołd Filipowi II, który wiedząc o zagrożeniach  swojego życia, przygotował  nowoczesne i dobrze uzbrojone wojsko bojowników i legionistów a dodatkowo pozostawił młodemu władcy dużą ilość pieniędzy. oraz podbitą dużą część bogatej i technicznie rozwiniętej  Grecji.Po przyjęciu władzy Aleksander postanowił w krótkim czasie zmienić przepisy podatkowe aby uaktywnić produkcję i handel przemysłowymi towarami oraz drewnem, które było bardzo cennym surowcem do budowy wojennych i handlowych statków. W tym okresie Aleksander miał plan wielkiej wojennej wyprawy. Motywacją do tego przedsięwzięcia  była informacja szpiegowska o kłopotach dyktatora Imperium Perskiego  Dariusza III (Darieos) ze spiskowcami oraz problemy gospodarcze. Dariusz III był doświadczonym i okrutnym dyktatorem ostatnim Królem Perskim z dynastii Achemenidów.Miał absolutną władzę i rządził jako Król Królów w latach 336-330 p.n.e. Z tego powodu Aleksander zdecydował  dobrze  się przygotować. Dał zadanie szpiegowskiej siatce zebrać dokładną informacje o ilości, uzbrojeniu i problemach Dariusza III w miastach Persji. Zebrana informacja szpiegowska pozwoliła zdecydować o miejscu walki oraz o mocnych i słabych stronach wojska wybitnego wroga. Z mojego punktu widzenia zaplanowana przez Aleksandra wyprawa była bardzo ryzykowna bo Dariusz był bardzo doświadczonym władcą i miał wojsko 10 kronie większe jak Aleksander. Jednak ambitny i kreatywny Aleksander, który miał już doświadczenie bojowych starć oraz dobrze uzbrojone i wyszkolone wojsko kreatywnie planował podbicie tego bogatego i wielkiego Imperium Przed wojenną wyprawą na Imperium Dariusza III młody i ambitny Król miał pełną informacje o mocnych i słabych stronach Perskiego Króla. Mocną stroną wroga była wielka liczba infanterii, która  na te czasy była słabo uzbrojona technicznie i przygotowana taktycznie. Wojsko Aleksandra było zorganizowane na przykładzie  europejskiej strategii i taktyki z nowoczesnym uzbrojeniem, które ochraniało skutecznie, a było bardzo  wygodne i lekkie, kawaleria była wyposażona w akcesoria powodujące psychologiczne wrażenia przerażającego strachu co powodowało  panikę wśród wojsk wroga. A co najważniejsze to wojsko Aleksandra stanowili legioniści profesjonalnie przygotowani i bardzo dobrze opłacani i szanowani. Natomiast wojsko Dariusza III złożone było z niewolników zmuszanych do wałki i śmierci. Przed wyprawą Aleksander zebrał swoich wybitnych generałów, doradców i swojego nauczyciela Arystotelesa na wojenną naradę, gdzie przyjęto taktykę i  metody walki z poważnym wrogiem. Wiosną 334 p.n.e. armia Aleksandra  Wielkiego w ilości 30 tys. piechoty i 5 tys. jazdy wyruszyła przeciw Królowi Dariuszowi III. W pierwszym starciu pobił persów nad rzeką Granikiem. W tej bitwie zginął syn Dariusza III.Przed bitwą doradcy Dariusza radzili mu zastosowanie taktyki spalonej ziemi, oraz wycofanie i wciągnięcie Aleksandra w głąb imperium,żeby po drodze Aleksander osłabił swoje wojsko w małych starciach i złych warunkach dla utrzymania wojska. Jednak uparty Dariusz, który był przekonany,że liczebność jego wojska na tyle jest większa, że on bez trudu wygra walkę. Po tej bitwie pod Gronikiem Dariusz III stracił dużo żołnierzy i amunicji jednak wierzył, że w następnej bitwie zwycięży. Następnie Aleksander opanował miasta w zachodniej części Azji Mniejszej. Po przekroczeniu gór Taurus jesienią 333  p.n.e.  stanął pod Issos, gdzie miała się stoczyć walka z głównymi siłami wojsk Dariusza III. Dzień przed walką do Aleksandra Wielkiego zgłosił się miejscowy człowiek, który zaproponował Aleksandrowi sposób na szybkie wygranie walki. Zaproponował mu wykopać na linii walki doły i umieścić w nich ostrza aby rozpędzone konie wpadały do nich i ginęły powodując wielką panikę wśród jazdy. Aleksander podziękował i zapłacił za radę, a gdy odszedł nakazał adiutantowi zabić zdrajcę. Aleksander bardzo kochał konie i nie chciał aby ginęły w tak okrutny sposób. Jego ukochany koń Bucyfał nieraz  ratował mu życie w walkach dlatego traktował konie jak przyjaciół i nie pozwolił ich okrutnie traktować. Na następny dzień stoczył historyczną zwycięska bitwę nad wojskami Dariusza III, którego wojska zostały ponownie rozbite, a do niewoli dostały się matka Dariusza- Królowa Sysygambis, jego żona - Statejra I oraz dwie córki: Statejra II i Drypetis. Po tej wielkiej i błyskawicznej walce Aleksander miał łatwą drogę do zajęcia Fenecje, Palestine i Egipet, które do tego byli pod panowaniem  Dariusza III. W tej fatalnej sytuacji Dariusz III proponuje Aleksandrowi układ dyplomatyczny poddania, ofiarując mu oddanie ziem, który już zdobył oraz wszystkich satrapii  perskich na zachód od Eufratu. Aleksander to przyjął  jako obrażenie i dostojnie odmówił powiedziawszy, że od te chwili Dariusz III powinien do niego zwraca się jak do Króla. Obrażony i wkurzony Dariusz  zebrał ponownie  resztki swojego wojska  i szykował się do nowej walki z Aleksandrem. W 331 p.n.e. pod Gaugamelą armia perska została ostatecznie rozbita, a Dariusz III uciekł po bitwie razem z niedobitkami. Dyktator Dariusz III zginął 33o p.n.e. z rąk zamachowców Satrapy Baktrii Bessona, który ogłosił się Królem Persji. Po śmierci Dariusza Aleksander pojmał Bessona i oddał go pod  sąd perskich dygnitarzy. Ciało  odważnego Bojownika Dariusza III Aleksander pochował z perskim rytuałem w królewskim grobie. W 324 p.n.e. Aleksander poślubił córkę Dariusza Stateirem łącząc w ten sposób obie królewskie dynastie. Takim sposobem on prawnie wzmocnił swoją władze na obszarze całego imperium Dariusza III. To był bardzo pomyślany dyplomatyczny plan i niezbędny w związku z tym, że Aleksander miał ambicje podbić bardzo wielki kraj jakim były Indie. Aleksander od dzieciństwa marzył aby zobaczyć, gdzie kończy się świat aby mógł cały podbić. Według niego świat kończył się tam,gdzie są Indie. Więc zaczął się przygotowywać do nowej niebezpiecznej wyprawy na Indie.Według mojej opinii jako naukowca wyprawa na taki wielki kraj, który był bardzo oddalony od granic jego imperium nie do końca była przemyślana i materialnie przygotowana. Dodatkowo jego bojownicy, którzy dużo lat w ciągłych walkach bez wypoczynku byli zmęczeni i moralnie nie zmotywowani do kontynuacji poważnych walk. Jednak Aleksander mimo tych uwag niezadowolenia nie potraktował poważnie i zdecydował się na  niebezpieczną wyprawę do Indie. W tej ciężkiej wyprawie do Indii po drodze przez Iran jego wojska były cały czas niespodziewanie  atakowane w różnych momentach  przemarszu agresywnymi oddziałami Irańczyków. Kiedy Aleksander dotarł do Indii jego oddziały były zdziesiątkowane oraz  zmęczone licznymi podjazdowymi walkami. Do odwrotu w końcu zmusił go bunt żołnierzy ale to nie oznaczało,że Aleksander zrezygnuje z podboju.Powrót do Babilonu potraktował jako etap przejściowy do nowego natarcia. Jednak los dla Aleksandra był tragiczny bo w Babilonie zachorował na niewiadomą chorobę i zmarł w wieku 30 lat w roku 323 p.n.e. Zmarł wielki Król,którzy  założył nową wizję politycznego i ekonomicznego ustroju. On pierwszy w historii świata miał pomysł podbić  cały świat  aby jego zjednoczyć i rozwijać gospodarczo w pokojowych warunkach dla potrzeb ludzi. Założył dla Egiptu aktualną stolicę pod nazwą Aleksandria. Wyprawy Aleksandra Wielkiego bardzo mocny miały wpływ  na integracje  greckiej kultury, nauki,techniki i wojennej sztuki do innych narodów, które były na innym poziomie rozwoju. Między państwami Imperium Aleksandra Wielkiego były utworzone bardzo skuteczne ekonomiczne,handlowe, kulturowe i polityczne stosunki. Z  mojego punktu widzenia Aleksander III Wielki był  pierwszym w starożytności Królem, który miał genialną wizje o przyszłości rozwoju świata. Wielkie jemu Brawa i wieczna Chwała.
                                                                     

Bucefał ukochany koń Aleksandra Wielkiego

                                                                             

Uciechy miłosny Aleksandra Wielkiego

Wybitny profesor Aleksandra Wielkiego Arystoteles

Mapa Imperium Aleksandra Wielkiego

Rzeźba Aleksandra Wielkiego

Rzeźba głowy Aleksandra Wielkiego

Rzeźba statui Aleksandra Wielkiego

Aleksander Wielki wydaje polecenia wojenne

Rzeźba głowy Filipa II Ojca Aleksandra Wielkiego

Uciechy miłosne Aleksandra Wielkiego

Żona i syn Aleksandra Wielkiego

Ucieczka Dariusza III przed Aleksandrą Wielkim

Rzeźba biustu Arystotelesa

Rzeźba biustu Aleksandra Wielkiego

Ucieczka Dariusza III przed Aleksandrą Wielkim